Donderdag 30 januari. Hobart > lake St Clair.

We waren vandaag lekker op tijd bij de Apollo motorhome lokatie om onze 2e camper op te halen. Maar duidelijk niet vroeg genoeg. We waren niet de eerste klanten en moesten even wachten. Geen probleem want we zijn op vakantie.

Uiteindelijk ruim een uur later konden we koers zetten naar onze eerste bestemming: de supermarkt😉. Groor voordeel van het feit dat we net 12 dagen onderweg zijn geweest is dat je precies weet wat te kopen en hoeveel je ervan nodig hebt. Dus onze boodschappenlijstje van 2 weken terug werd door Sandra tevoorschijn gehaald en we konden aan de slag. De supermarkt "Coles" lag op de route en ze hebben er alles. Eenmaal in de campervan alles weer een plekje gegeven en verder naar Derwent Bridge. Na 1km merkt Sandra op dat we geen eieren hebben gekocht. Stond niet op het lijstje. De eerste keer dus ook niet maar toen waren we nog alert.

Tasmanië is zo groot als Nederland en België bij elkaar en heeft minder dan 1 miljoen inwoners. Dan zou je zeggen dat het rustig is op de weg maar... we hebben op het eerste deel van onze reis vandaag regelmatig stil gestaan. Kwam deels door wegwerkzaamheden en aangezien meer dan 2 rijbanen hier overbodige luxe is levert dat uiteraard vertraging op.

Het is vandaag hoog zomer en de termometer in de camper geeft regelmatig boven de 32° aan. Hoe fijn is het dan om de verkoeling van een supermarkt op te zoeken. Maar om daar dan de hele dag te blijven 😉.

Dus zetten we onze reis voort en stoppen rond 13u in Hamilton voor een lunch. Het zag er verlaten uit en zonder het bord "open" waren we waarschijnlijk doorgereden. Hoe verrassend was het om achter in de tuin toch nog andere gasten te treffen. Na een broodje en de zoveelste (ginger)beer stappen we weer in onze bolide (die dit keer opvallend minder rammelt).

Onze volgende stop wordt the wall. Niet van Pink Floyd maar van een locale kunstenaar, Greg Duncan. Die de laatste 5 jaar heeft gewerkt (en nog bezig is) aan een kunstwerk van 100m lengte. Hier mogen we uit respect geen foto's van maken dus zoek maar op.

Er staat genoeg op internet.

Na deze muur van houtbewerkingen zijn we een stukje verder gereden naar Lake St Clair tourist park om te informeren of ze een plekje hebben waar we de airco aan kunnen zetten. Het is hier bloody hot en morgen wordt het 38° dus je kunt maar voorbereid zijn. Aan al onze wensen werd voldaan dus wij tevreden onze plek opgezocht. Midden in de natuur en dat terwijl de eerder doorgelezen  recensies anders zouden doen verwachten. Opnieuw zijn we dus " happy camping".

Besloten om hier vanavond iets in het restaurant te eten. In de camper is het ook met de airco aan te warm en ook erbuiten. De afkoeling laat nog wel even op zich wachten.

Overigens verwachten ze morgen aan het einde van de dag een flinke omslag van het weer en dan wordt het zomaar 20° koeler. Dus het plan is om morgen vroeg naar Strahan aan de westkust te rijden en rond het heetst van de dag op de boot te zitten langs de Gordon river.

Opvallend: de aussies en tassies kijken heel anders naar de wereld